Pęd kaktusa pełni funkcję fotosyntezy, dlatego też w jego budowie wyróżnić można szereg elementów charakterystycznych dla liści. Jednym z takich elementów jest miękisz asymilacyjny(Rys.1; Rys.2 - 1). Pozostałe to: aparaty szparkowe oraz sieć drobnych wiązek przewodzących.
W środkowej części pędu wyraźnie widoczna jest wiązka centralna (Rys.1; Rys.2 - 3). Pomiędzy warstwą miękiszu asymilacyjnego i wiązką centralną znajduje się miękisz wodny, którego rola polega na magazynowaniu wody (Rys.1; Rys.2 - 2). W górnej części pędu znajduje się zbudowany z tkanki twórczej (merystemu wierzchołkowego) stożek wzrostu (Rys.1; Rys.2 - 4). Merystem wierzchołkowy umożliwia wzrost kaktusa.
Skórka (Rys.3. - 7) pokrywająca pęd kaktusa chroni roślinę przed niekorzystnym wpływem warunków zewnętrznych, utratą wody oraz zapewnia wymianę gazową poprzez aparaty szparkowe. Leżąca bezpośrednio pod skórką tkanka miękiszowa asymilacyjna dzieli się na miękisz palisadowy (Rys.3. - 5) o wydłużonych komórkach, który znajduje się pod skórką oraz położony głębiej miękisz gąbczasty (Rys.3. - 6). Komórki tej tkanki zawierają liczne chloroplasty, w których zachodzi proces fotosyntezy.
Centralną część pędu zajmuje walec osiowy. Składa się on z tworzących pierścień wiązek przewodzących (Rys.4. - 9) oraz rdzenia (Rys.4 - 8). U starszych roślin w pierścieniu wiązek przewodzących powstaje pasmo tzw. kambium - tkanki twórczej. Tkanka ta wytwarza w kierunku odśrodkowym łyko oraz w kierunku dośrodkowym drewno, co powoduje przyrost łodygi na grubość (niewidoczne na rysunku). Walec osiowy otoczony jest miękiszem wodnym (Rys.4. - 10). Tkanka ta poprzecinana jest siecią wiązek przewodzących, dzięki którym woda niezbędna do procesu fotosyntezy transportowana jest do tkanek asymilacyjnych
